თუ ქალის მკერდზ ერთხელ არ დამხობილხარ, თუ ძუძუს თავზე არ გიკბენია, თუ ქალი ოთხად არ მოგიკეცევას, სხვა უკეთესი რა გიგემია ?! თუ თბილ თითებით თმას არ უფურჩქნი, თუ გრძნობით ოფლი არ გიდენია, თუ ფეხებამდე ქალს არ გალოკავ, სხვა უკეთესი რა გიგემია?! თუ არ გაათევ თბილ ღამეს თეთრად, თუ ჭირში სული არ გაგძვრენია, ბროლივით სხეულს თუ არ გალოკავ, სხვა უკეთესი რა გიგემია?! თუ ხშირ სუნთქვაში შვებას არ იგრძნობ, თუ ქალის კვნესა ყურს არ სმენია, ღამეს ჩურჩულში თუ არ გაათევ, სხვა უკეთესი რა გიგემია???? არ მოგიპარავს დროის წუთები, არ მოგიპარავს ტკბილი განცხრომა, ხომ არ გგონია შენთვის არ მოთოვს, შენთვის სიკვდილი კარზე არ მოვა? თუ ერთი წუთით მოსულს ამ ქვეყნად, წუთები უღვთოდ დაგილოცნია, ჩაგიკრავს გულში ზღვისა ღელვა
მაპატიე რომ გავბედე მე ოცნება შენზე,
დავიღალე აღარ მსურს რომ ვიზრუნო სხვებზე,
დრო მოვიდა რომ დავიწყო ცოტა ფიქრი შენზე,
მე კომენტარს არ მოვისმენ ჩემ დაწერილ ლექსზე!
მაპატიე მე რომ გთხოვე კიდევ ერთი შანსი,
ალბათ მინდა გავიგო მე ცხოვრების არსი.
ნეტავ,საით იყურება,ვის უღიმის ღმერთი!?
შენნაირი იბადება ათასიდან ერთი.
მამაო ჩვენო! გევედრები სიყვარულით შეაღე ყველას კარი. დალოცე,ხვავი-ბარაქა,ჯანმრთელობა,მშვიდობა მოუტანე ყველა ოჯახს.მიეცი ობოლს თავშესაფარი.აშორე ომი ჩემს ქვეყანასს,
წარსულს გავატანე დარდი და ნაღველი,
ცხოვრება თავიდან მინდა რომ დავიწყო
სიფრთხილით გავივლი დარჩენილ ბილიკზე
გული მაქვს ნატკენი, არაფერს არ ვითხოვ.
ვინც თვალში ნაცარი უტიფრად მაყარა
და ჩემი ცრემლებით იბანა ხელები,
ნიღბებით თამაშით საშინლად დამღალა
დღეიდან არავის არ "მოვეფერები".
სითბოს და სიყვარულს არ ჰქონდა საზღვარი
ყველასთან უსიტყვოდ დამთმობი ვიყავი,
უაზროდ რამდენი ცრემლი მაქვს ნაღვარი,
იქნება ვალში ვარ, ის მაინც მითხარით.
ცხოვრება მიდის და უკან არ ბრუნდება,
არ მიყვარს ჩემ თავზე მოთქმა და ჩივილი.
ღმერთია მოწამე თუ გავცემ სიყვარულს
ნუ დამიბრუნებენ ცრემლით და ტკივილით.
ობოლი ვარ, განა ობლად დავიბადე. მამა მოკვდა გულით სუტი და მართალი,
მამამ ქუდი დაიხურა, გზას გაუდგა,
ასე დავრჩი უპატრონოდ მე საწყალი...
და მას მერე ქუჩა ქუჩა დავწანწალებ,
ბევრჯერ მშიერს ,ღობის გვერდზე მიძინია,
სიცივისგან შიმშილისგან მე უბედურს
გაღვიძებულს ოხ რამდენჯერ მიტირია...
ლუკმაპურის საშოვნელად მომივლია,
ნახალოვკა, ისანი თუ ავლაბარი,
პურის ნაცვლად, ზოგჯერ სილაც მიმიღია,
უპატრონოს მე ვინ მყავდა შესაფარი...
ზოგჯერ წყალიც არ მქონია დამელია,
დამებანა სახე, პირი ,ჩემი ტანი,
ქუჩის ძაღლებს, ადევნებულს მიპოვია,
ნაგვის ყუთში მდიდრებისგან ნამუსრავი...
როგორ ვნატრობ ,მეც დედასთან გამგზავრებას.
იქ ხომ მაინც არ შემცივა,დედისგვერდით,
არც არავინ გამომაგდებს არსაიდან,
არც სიტყვები არ მომყვება გულსა