Սպասի՜ր, ՄԱՐԴ, դու մտածե՞լ ես, թե ուր ես գնում, թե՞ խուսափում ես մտածես, որ սկսածդ աշխատանքն անավարտ չմնա: Դու կարողանու՞մ ես կառավարել քո զգացողությունները, ապրու՞մ ես զգացմունքին տեղ տալով, թե՞ մոռացել ես սրտիդ գոյության մասին: Ժամանակակից աշխարհում ամեն բան մոռանում ենք, չէ՞, մոռանում ենք մեր սրտի գոյության մասին, մոռանում ենք մեր զգացմունքների մասին, մոռանում ենք,թե ուր ենք գնում, մոռանում ենք մեր արտաբերած խոստումների մասին...և վերջապես մոռանում ենք մեզ շրջապատող մարդկանց մասին....Մեր սրտի մասին միայն հիշում ենք, երբ այն ցավում է, երբ այլևս շնչելը ծանրանում է: Ո՞վ է խոսում սրտի մասին, բոլորս նյութապա՞շտ ենք դարձել, թե՞սրտի մասին խոսելը դարձել է անծանոթ և անհարմար հնություն...Մեր սիրտը վ
Anguyn e darnum kyanq@,
erb nvirum en jpit ayn chi shlacnum,erb talis en barin,
qez chi gohacnum,
Erb acherqd handart irenc koperi canrutyunn en pahum,
bayc nranc xorqum kriv e gnum,bayc voch voq chi tesnum,
luse ashxarhi kamurjner@ shat u gexecik,
animast huyser u elq en tvum,
erb aprum es miayn aprelu hamar, pahelov kyanqn i verust trvac...