...გყავს მეგობარი ვისაც ბოლომდე ენდობი?
-კი, მყავს.
...ვინაა ვიცნობ?
-კი შენს წინ ზის.
...ეგ როგორ?
-აი ეგრე,საკუთარი თავის მეგობარი მე თავად ვარ.
...უცნაური ხარ.
-კი ვიცი.თან ძალიან უცნაური.
...რატომ?
-ეგ მე თვითონაც არ ვიცი რატომ ვარ ასეთი,ალბათ ცხოვრების ბრალია,მუდმივად ვცდილობდი გრძნობები დამემალა,სულ ვცდილობდი დუმილი შემენარჩუნებინა,არასდროს ვამჟღავნებდი იმ ქარიშხალს გულში,რომელიც დუმილისგან იყო გამოწვეული და ყველაფერს ლეწავდა,მე მეშინოდა ხმამაღლა მელაპარაკა გრძნობებზე,რომელსაც გულში ვატარებდი,მე მეშინოდა დამესვა კითხვები და დავრჩენილიყავი პასუხის გარეშე,მე მეშინოდა სხვისი წყენინების,მე ძალიან ბევრი რამის მეშინოდა მაგრამ ახლა დამიჯერებ რომ გითხრა არაფრის მეშინია მეთქი?!
...მიკვირს შენგ