ლექსები ავტორი: მარიამ თოდუა

დედი სანამ არსებობს შენი ხატება სანამ არსებობ ამ ქვეყნად დედი, მანამ ვიცხოვრებ მანამ ვიცოცხლებ სანამ არ მოვა ღმერთი... მუდამ გახსოვდეს მე რომ მიყვარხარ მე რომ მიყვარხარ დედი შენს თვალზე ცრემლებს მე ვერ ავიტან, ვერ გადავიტან შენს გულის ტკენას. მუდამ გახსოვდეს გახსოვდეს დედი მე რომ მჩირდები მე რომ მჩირდება შენი ლოცვები ლამაზი ბაგით, თქმული. თოვლშიც წვიმაშიც მე სულ მჩირდები მე სულ მჩირდება შენი ხატება რომელიც სანთლად მინთია გულში...

ორი მთვარე ლექსი დაწერეო მთვარემ ჩამჩურჩულა; ლექსი დაწერეო ღმერთმაც ჩამჩურჩულა; ბევრი დაწერეო, ბევრი გაახარეო, რომ ლექსის წერით შენს ღმერთს ახარებ. ლეგენდა დაწერილა რაც შენგან გაგონილა, ლამაზი ლექსებით ბევრი გათოშილა, მერე ლოთაობით სულ დაკარგულა და ცხოვრების აზრი სულ არ გაუგია. ბევრი უვლია კვალი ვერ ულევია, ცრემლიც კი სდენია ქალისთვის უტირია, მაგრამ ბოდიში არვისთვის მოუხდია. არვის წინაშე ასე არ გათოშილა მერე გათოშილი შინ არ მისულა და ცრემლის ღვიარება თვალთ არ უღვენთია. თავი არ ჩაუთვლია დასათვლელ ჩიტებად, მხოლოდ გაზაფხულზე არასდროს მოსულა სული არ დაუკარგავს კარავიც არ უშლია, თავის ცხოვრებით ხელი არ შეუშლია. ცხარე ცრემლებითაც ბევრჯერ უტირია, უფლის საწინდარი არ დაუწერი

ზღაპარი მინდა მოგიყვე ამბავი, გასაოცარი ზღაპარი... მინდა მოგიყვე სიმართლე, რომ სამყაროა ზღაპარი, რომ მასში ვცხოვრობთ სულ ყველა... ყველას ერთი გვაქვს ამბავი, რომ შენ მომენდე მაგრამ ამ ნდობას არც კი ჰქონია საზღვარი... უსაზღვრო არის ეს გრძნობა ის დასასრულით სულდგმულობს. დგას და შეჰხარის, ცხოვრების უმისამართო სავალ გზას. ზის და არ იცის როგორ თქვას თავისი თავის ამბავი. ან ვის მოუყვეს ზღაპარი გასაოცარი ამბავი. ავტორი: მარიამ თოდუა

უსაზღვროდ მაღალო ღმერთო, ლოცვა სამყაროს, მაღალო ღმერთო ჩვენო კალამო, ჩვენი ფიქრების უსაზღვრო არევ... ვლოცულობთ შენზე და ვზრუნავთ მუდამ დიდების ცრემლზე. მაღალო ღმერთო შენი გაცნობა, ნდობის ცრემლების გადმოღვრა მსურდა. მაგრამ, ამ სურვილს ვერვინ აიხდენს რადგან შენამდე ვერავინ მოვა. რადგან , გულიდან წამოსულ სიტყვებს წირვის დროსაც კი მალავენ გულში... რადგან წმინდანი ვერვინ, გახდება და შენს სამოსელს ვერვინ ჩაიცვამს. რადგან ვერავინ ვერ შეცვლის სიტყვებს: "მუდამ თქვენთან არს მაღალი ღმერთი"! ავტორი: მარიამ თოდუა

რაღა დავწერო როგორ დავწერო, ლექსი მე, როცა არ ვიცი რა ვწერო, როგორ გითხრა რომ შენთან ვარ როცა არ ვიცი რა მინდა... როგორ მოგიძღვნა ეს ლექსი როცა მგონია არ ღირხარ. როგორ გითხრა რომ მიყვარხარ, როცა ამის თქმაც არ მინდა. გულში წყლულები გამიჩნდა მას შეხორცება არ უნდა. იმ ღამის გახსენება კი ვფიცავ არასდროს არ მინდა როცა, შენ გნახე იმ დღეში არაფრის თქმა რომ გინდოდა. თვალებზე ცრემლი გდიოდა გული კი უხმოდ ტიროდა. გთხოვ დაივიწყე ის ღამე, მე ვერ ვივიწყებ რა გითხრა. სათქმელი ერთიღა დამრჩა შენთან ვარ სხვა რაღა გინდა. ავტორი: მარიამ თოდუა

იესო ქრისტე! ქრისტე აღსდგა! სისხლიანი ხელებით, ქრისტე აღსდგა! მოგვიტევა ცოდვები, ქრისტე აღსდგა! აღსდგა მოსატევები, ამინ ამინ შეიყვარეთ ფერები, სისხლისფერი ხელები, ქრისტე აღსდგა ჯვაარს გააკრეს და სისხლისფრად შეღებეს... ქრისტე აღსდგა ჩეშმარიტად იუდამ ვერ დაძლია მისი ჯვარი და სიცოცხლე უძლეველი განძია. ავტორი:მარიამ თოდუა