siyvarulis samyaro

როდესაც გრძნობ რომ რაღაც გახარებს როცა ცხოვრება მშვენიერია ღამეს ათენებ თეთრად და თვალებს მარად ეტყობათ რომ მოგელიან როდესაც ფიქრობ იმ ერთადერთზე როცა წამები წუთზე ბევრია როდესაც გრძნობ რომ მაღლა ხარ ღმერთზე ბედნიერების ეს წუთებია როდესაც დაწერ პირველად შენ ლექსს ამბობ რომ გული ბედნიერია მაშინ გჯეროდეს , მარადის გწამდეს რომ ამ ცხოვრების გზები შენია როდესაც გინდა შეისხა ფრთები ცად ააფრინო შენი ფერია დატკბი შენ მაშინ ამ ნეტარებით რადგან ცხოვრება მშვენიერია

შენ რომ მითხრა მიყვარხარო მოვკვდები და ზეციდან, ვარსკვლავივით მოვწყდები. შენ რომ მითხრა, მჭირდებიო იცოდე მე შენ ხელი უკვე გამოგიწოდე. შენ რომ მითხრა გეძებდიო სიცოცხლე, მე გეტყვი რომ აქ ვარ უკვე მიპოვე. მონატრებას ვეღარ უძლებს ოცნება, ცრემლი მომდის და იმედიც მშორდება. თუ ვერ მეტყვი მაშინ რაღაც მანიშნე, სიყვარული მე უშენოდ ავკინძე. იცი? ტრფობა არასოდეს არ ქრება, მაგრამ, ხელში იმედები მაკვდება. შენ რომ მითხრა მიყვარხარო მოვკვდები. სიხარუით სხეულსს ფრენით მოვწყდები. ხოდა ჩუმად შეინახე ფიქრები მე ხომ ახლა ცოცხალს უფრო მჭირდები.

მიყვარხააააააააააააააარ ! მიყვარხარ გაგიჟებით, მიყვერხარ უზომოდ, მიყვარხარ ჰორიზონტის ხაზამდე და იმის იქით, მიყვარხარ მზეზე და გაზაფხულზე მეტად, მიყვარხარ ლამაზად, მიყვარხარ ულამაზოდაც, უბრალოდ ძალიან მიყვარხარ! მინდა დაგიძახო, მოგძებნო, ჩაგეხუტო და გითხრა: მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ!ადამიანებო, იცით რა არის სიყვარული? იცით რა არის როცა აკეთებ იმას რაზეც არც იფიქრებდი ადრე, რა არის როცა ბედნიერი ხარ, რა გრძნობაა როცა გიყურებს და არ გიდა რომ გაიხედოს , როცა ხელს გკიდებს და არ გიდა რომ გაგიშვას, როცა გიღიმის და არ გინდა რომ მოიწყინოს.. იცით როგორი შეყვარებული ვარ? არა, არა , თქვენ საერთოდ არაფერი იცით. უცებ რომ აგიტაცებს რაღაც გრძობა , გინდა დაურეკო, გინდა ნახო, გინდა ელაპარაკო , როცა ყველა

ჩემო დედა, საქარათველოვ,ვწუხვარ, ასე ვინ გაგთვალა,მშვენებავ , ედემს სადარო,ჩემი სუნთქვა გენაცვალა....ასე ვნებულს და დაჩეხილს,ერის დარდი მოგეძალა,უფლის დიდი მადლი გფარავს,კვლავ დაგიცავბს მისი ძალა!რამ შეცვალა ქართველთ მოდგმა,ჯიში ასე საამაყო,რად იცვალა ხალხმა ფერი,ვინ გვაქცია საალაღოდ....თავზე დიდი წარმოდგენით,გენიოსი იყო თუნდაც,იცოდე რომ დიდად სცოდავ,სამშობლოს სტკენ , სულს იღუპავ....დაყოფილნი, გზასამცდარნი,გავმხდარვართ სატანის კერძად,ერთმანეთის კარგს ვინ სჩივა , სიკეთეს ვერ ვიტანთ ქვეყნად....მარტო სიტყვით მოწოდებით,რას ვარგებთ ქვეყანას ვნებულს.სიტყვას რომ საქმე ამშვენებს,გვავიწყდება გზააბნეულთ...ერთმანეთის შუღლს ვუნდებით,კარგს ვერ ვიტანთ დასანახად,მტერი კი ამით სარგებლობს,ქვეყანას ვთმობთ დას

სიყვარული განა მარტო ადამის და ევასია? , სიყვარული ჩვენიც არის, სიყვარული ყველასია, სიყვარული ყველასია, სიყვარული ზიარია, თუ კი გიყვარს წვიმიანი დღეებიც კი მზიანია. გიყვარს? სული დაიმშვიდე, ნუ იქნები ეჭვიანი, სიყვარული ქვეყანაზე უდიდესი ნიჭი არის, სიყვარული როდი გვკითხვას რა გვხურავს და რა გვაცვია, სიყვარულმა აგვაშენა, სიყვარულმა დაგვანგრია. სიყვარული კაზინოა, ცოდვა-მადლის კამათელი, სიყვარულმა დამაღამა და მათენებს სიყვარული, ხან მოსისხლე მტერი არის, ხანაც სისხლის ნათესავი, იმედივით მოკლე არის, უსასრულო ნატვრასავით. როცა უნდა დაღამებს, ხან ძველია, ხან ახალი, ჩვენი დამბადებელია, ბოლოს ჩვენი დამმარხავი. სიყვარული მდინარეა, სიყვარული მორევია, ფეხზე ვეღარ წამომდგარა ვისაც ერთ

მინდა მოგეფერო პოეტურად, მუზები, ხომ შენზედ მღერიან, ბალადით, და არასონეტურად, ჯერ, რომ არვის დაუწერია. მოდი, პოეტს სურს, რომ მოგეფეროს, მოდი სიყვარულის ბრალდებით ისე, რომ მუხლები მოგეცელოს, სულ რომ დაგავიწყო დარდები. პოეტურად, ისე მოგეფერო, შენი გოგონა რომ შეწუხდეს, უჭკნობ სიყვარულად მოგემღერო, მთელს სამყაროსაც, რომ შეშურდეს. მოდი, მკერდზე მთვარე დაგაბნიო, გულის გამოგიღო დარაბა, ისე დაგათრო და დაგაბნიო, გავხდე რებუსი ან შარადა. მოდი, დაგითვალო ჭაღარები, თმებში გაბნეული სხივებად, მოდი დაგატარო ბაღნარები, ცოდვები დაგკიდო მძივებად, მოდი,დაგითრთვილო მთელი კანი, მერე ამბორებით შეგიშრო, მოდი, ბულბულებსაც მივცეთ ბანი, ცაში ხეტიალი შევიშნოთ! მოდი, ვარსკვლავებად ვიფრიალოთ, ღ