Գարնանային պայծառ օր է:Նանարը զբոսայգու նստարանին նստած անտարբեր
շրջապատի եռուզեռին մտքով տեղափոխվել է անցյալ:Մի տարի առաջ էր,ուղիղ այս
օրը:Տիգրանը պիտի գար ու պիտի հանդիպեին զբոսայգում:Նա մի քիչ ուշանում էր և
հանակարծ լսվեց հեռախոսի ձայնը:Տիգրանն էր:Պատասխանեց հեռախոսազանգին և
նրանց մեջ եղավ երկխոսություն:
-Նան,կներես բայց չեմ կարող գալ:
-Ինչ է պատահել,որ չես գալու:
-Մի վախեցիր,ոչ մի լուրջ բան,հիմա գնա տուն հետո կհանդիպենք:
-Տիկ…ասա թե ինչ է պատահել:
-Պիտի դիրքեր բարձրանաք:
-Ինչ-որ լուրջ բան է եղել?
-Ոչ,լավ էլ չեմ կարող խոսել,հետո կզանգեմ:
-Լավ կսպասեմ զանգիդ,ուշադիր կլինես:
-Եղավ,շնորհակալություն..
Եվ վերջ զանգը ընդհատվեց:Նանարը մտահոգ քայելով գնաց դեպի տուն:Շուրջբոլորը
խոսու