არაფერია, ღამღამობით ხელებგაწვდილი,
იესოს თუკი ვეხვეწები დილით არ წვიმდეს,
ღმერთს არ ეტყობა აწუხებდეს მკაცრი ამინდი,
რადგან თვით ღმერთიც არ ეტყობა ახლა ამინდებს,
ოქტომბერია, პერიოდი მიწა არ შრება და
წვიმებია არახშირი, მაგრამ ქარებად,
შენც წვიმასავით, ალაგ-ალაგ, დროგამოშვებით,
მწერ, მაშინ როცა, ეს სამყარო გეცოტავება..
თებერვალია და სიცივე ნელ-ნელა გვტოვებს,
ჩვენც პირველ გრძნობას ვეურჩებით და გავს ძალიან -
რომ შეიძლება ზამთრის პირას ვიდაოთ თოვლზე,
მაგრამ ბოლოს რომ მის გარეშე არ შეგვიძლია,
მარტის თვე სიკვდილს ახალშობილ კვირტებით ებრძვის,
აპრილის თვეც და ზამთრის სუსხი მოკვდა ან მოკლეს,
დღე უშენობით - რომ არ მინდა